Η λεύκη είναι πάθηση του δέρματος που οδηγεί στη βλάβη και απώλεια των μελανοκυττάρων που παράγουν τη μελανίνη η οποία δίνει το χρώμα στο δέρμα. Εμφανίζονται άσπρες πλάκες ή κηλίδες που είναι δυνατόν να εντοπιστούν σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος.
Εμφανίζεται στο 0,5-1 % του πληθυσμού και προσβάλλει και τα δύο φύλα σε όλες τις ηλικίες και όλες τις φυλές. Είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα με άγνωστη αιτιοπαθογένεια.
Πολλές φορές η λεύκη συνυπάρχει με διάφορα άλλα αυτοάνοσα νοσήματα όπως :
Σακχαρώδης διαβήτης
Νοσήματα του θυρεοειδούς ( υπερθυρεοειδισμός, θυρεοειδίτιδα του Graves )
Κακοήθης αναιμία
Γυροειδής αλωπεκία
Το 50% των περιπτώσεων εκδηλώνεται πριν από την ηλικία των 20 ετών.
Η εξέλιξη της ασθένειας είναι διαφορετική από ασθενή σε ασθενή. Σε μερικούς μπορεί να εκδηλωθεί μόνο με μερικές κηλίδες. Σε άλλους μπορεί να επηρεαστεί σχεδόν όλη η επιφάνεια του δέρματος.
Η διάγνωση βασίζεται στο ιστορικό του ασθενούς και στην κλινική εξέταση.
Οι ασθενείς με λεύκη, έχουν αυξημένο κίνδυνο και για άλλες αυτοάνοσους νόσους, ιδιαίτερα αυτές που εμπλέκουν το θυρεοειδή αδένα. Για το λόγο αυτό οι ασθενείς με λεύκη πρέπει να παρακολουθούνται και να αξιολογούνται από το γιατρό τους.
Η θεραπεία μπορεί να μην είναι αναγκαία σε περιπτώσεις που η νόσος είναι περιορισμένη ή που δεν ενοχλεί τον ασθενή.
Η θεραπεία για τη λεύκη πρέπει να γίνεται με επίβλεψη και παρακολούθηση από δερματολόγο με εμπειρία στο πρόβλημα. Δεν πρέπει οι ασθενείς από μόνοι τους ανεξέλεγκτα να χρησιμοποιούν τοπικά φάρμακα ή να κάνουν φωτοθεραπεία.
Υπάρχουν τοπικές θεραπείες, φωτοθεραπείες ή συνδυασμός.
Το δέρμα στις περιοχές που παρουσιάζουν λεύκη, είναι απροστάτευτο από τον ήλιο λόγω της απουσίας μελανίνης. Για το λόγο αυτό είναι περισσότερο ευάλωτο στα εγκαύματα λόγω ήλιου. Έτσι η χρήση αντηλιακών με ψηλό δείκτη προστασίας (τουλάχιστο μεγαλύτερο από 15) είναι αναγκαία.
