Μόνο η ηλιοφάνεια προκαλεί μελάνωμα, ή μήπως εξαρτάται και από τα γονίδια;

Ερευνητική ομάδα παρουσίασε μελέτη που χρησιμοποίησε δεδομένα από την μεγαλύτερη παγκοσμίως μελέτη καρκίνου του δέρματος, για να διερευνήσει πώς τα γονίδια και η έκθεση στον ήλιο επηρεάζουν τις πιθανότητες ενός ατόμου να αναπτύξει μελάνωμα. 

Για άτομα με υψηλό γενετικό κίνδυνο, η έκθεση στον ήλιο στην παιδική ηλικία αποτελεί έναν ισχυρό κίνδυνο ανάπτυξης μελανώματος, ενώ τα άτομα με χαμηλό γενετικό κίνδυνο αναπτύσσουν μελάνωμα μόνο μετά από μεγάλης διάρκειας έκθεσης στο ηλιακό φως. 

Η μελέτη περιλάμβανε μια ομάδα 43.794 ανδρών και γυναικών ηλικίας 40-69 ετών, από την Αυστραλία που παρακολουθούνται από το 2011.  

Τα ευρήματα της μελέτης δείχνουν ότι τα άτομα με γονίδια που προδιαθέτουν για καρκίνο του δέρματος χρειάζονται μέτρια επίπεδα έκθεσης στην υπεριώδη ακτινοβολία για να εμφανίσουν μελάνωμα. 

Η βλάβη από την έκθεση στο φως του ήλιου μέχρι την ηλικία των 20 ετών είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για άτομα με υψηλό γενετικό κίνδυνο, επειδή αρκεί για να προκαλέσει μελανώματα χωρίς να χρειάζεται μακροχρόνια, σωρευτική έκθεση. 

Οι άνθρωποι που δεν έχουν τα γονίδια υψηλού κινδύνου για καρκίνο του δέρματος μπορούν επίσης να παρουσιάσουν μελανώματα αλλά χρειάζεται να δεχτούν αρκετά μεγαλύτερες δόσεις υπεριώδους ακτινοβολίας (ηλιακού φωτός) κατά τη διάρκεια της ζωής τους.  

Αυτοί οι άνθρωποι συχνά έχουν και πολλές ηλιακές κηλίδες (σημεία φωτογήρανση)ως αποτέλεσμα αυτής της ηλιακής έκθεσης.  

Άρα σε όποια ομάδα και εάν ανήκει κάποιος θα πρέπει ή να προφυλάγεται το δυνατόν από την υπερβολική έκθεση ή να χρησιμοποιεί  αντηλιακά σκευάσματα που του συνέστησε ο δερματολόγος του.